امکان سنجی روش های متداول ازدیاد برداشت در میدان مشترک گاز میعانی پارس جنوبی

مخازن گاز میعانی به واسطۀ رفتار فازی متفاوتی که از خود نشان می دهند، به مطالعات گسترده و ویژه ای نیاز دارند. در این گونه مخازن، با افت فشار مخزن بر اثر تولید، اجزای سنگین موجود در گاز جدا شده و اطراف دهانۀ چاه به شکل مایع تجمع پیدا می کنند. تجمع میعانات در اطراف چاه، باعث کاهش شدید تراوایی گاز و بالطبع کاهش تولید گاز خواهد شد. علاوه بر این، بخش اعظمی از میعانات گازی باارزش، درون مخزن حبس می شوند. تثبیت فشار از مهم ترین روش هایی است که تاکنون برای کاهش تشکیل میعانات درون مخزن استفاده شده است. گاز تولیدی از مخزن، نیتروژن، دی اکسیدکربن و متان از پرکاربردترین گازهای استفاده شده در تزریق به میادین گاز میعانی هستند که هر کدام مزایا و معایب خود را دارند. میدان پارس جنوبی قسمتی از بزرگ ترین میدان گاز میعانی جهان است که با برداشتی که در چند سال اخیر از این میدان صورت گرفته، فشار مخزن به نزدیک فشار نقطه شبنم رسیده است و بررسی سناریوهای مختلف تثبیت فشار در این میدان اهمیت به سزائی دارد. با توجه به این مسئله که میدان پارس جنوبی با قطر مشترک است، برای حفظ منافع ملی، استفاده از روش های تثبیت فشار از حساسیت های خاص خود را دارد که نیازمند مطالعه ای جامع و دقیق است. در این مقاله به بررسی روش های تثبیت فشار به کار رفته در میادین میعانات گازی مشابه در کشورهای دیگر پرداخته می شود و پیشنهاد اولیه ای در بارۀ انتخاب روش مناسب تر برای اجرا روی میدان پارس جنوبی ارائه می دهد.